شنا، هم یک ورزش شادی‌آور است هم یک مهارت مهم. حالا تصور کنید این ورزش به‌شکلی هنرمندانه و جذاب نیز اجرا و به‌دلیل زیبایی‌اش به ورزشی به‌نام «سینکرونایز» یا شنای هنری معروف شود.
شنا، هم یک ورزش شادی‌آور است هم یک مهارت مهم. حالا تصور کنید این ورزش به‌شکلی هنرمندانه و جذاب نیز اجرا و به‌دلیل زیبایی‌اش به ورزشی به‌نام «سینکرونایز» یا شنای هنری معروف شود.
ثمین بیات‌ترک، ۱۰ ساله و دانش‌آموز دبستان فرهیختگان است. او ورزش را از سه‌سالگی با رشته‌ی شنا آغاز کرده و اکنون صاحب مدال طلای شنای هنری کشور در رده‌ی سنی دوازده سال است. گفتگوی ما با ثمین را دنبال کنید.
ثمین‌جان! از میان رشته‌های ورزشی چگونه به شنای هنری رسیدی؟
از پنج‌سالگی با رشته‌ی شنای هنری آشنا شدم. علاقه به آب و شنا و البته شناخت والدینم از ورزش سینکرونایز مرا به این مسیر هدایت کرد.
در نهایت به‌دلیل شادبودن و هماهنگی این هنر و حرکات زیبایش و همچنین علاقه به فعالیت گروهی، این رشته‌ی ورزشی جذاب، اما مشکل را انتخاب کردم.
از موفقیت‌هایی که در ورزش به دست آوردی بگو.
نخستین پیروزی‌ام را سال ۱۳۹۹ در رشته‌ی ژیمناستیک ریتمیک با کسب مدال نقره‌ی استان تجربه کردم. سپس در سال‌های ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ در همین رشته، دوباره موفق به دریافت دو مدال نقره و دو برنز شدم.
سال۱۴۰۱ در مسابقات کشوری شنای هنری، رتبه‌ی چهارم در اجرای دونفره را کسب کردم. پارسال هم در همین مسابقات، مقام اول تیمی، مدال طلا و کاپ طلای کشور را در اجرای تیمی بالاتر از سن خودم یعنی ۱۲ سال به‌دست آوردم.
سال۱۴۰۲ در مسابقات شنای مشهد هم در رشته‌ی کرال‌پشت مقام سوم را کسب کردم.
این ورزش چه دستاورد‌های دیگری برای تو داشت؟
مهم‌ترین فایده‌ی شنای هنری برای من، رسیدن به سلامتی و انعطاف بدنی، شادی و نشاط، تلاش و تمرین، تمرکز، تعادل، علاقه و قدرت بدنی بوده است، اما اگر روزی بخواهم ورزش دیگری را انتخاب کنم، حتما ژیمناستیک هنری یا رشته‌های قدرتی خواهد بود.
در کنار ورزش چه تجربه‌هایی به‌دست آورده‌ای؟
در همه این سال‌ها برد و باخت‌های زیادی تجربه کرده‌ام و با افراد موفق و بزرگی آشنا شده‌ام.
با مربی‌های قدرتمندی تمرین کردم که بهترین الگو‌های من در آینده خواهند بود؛ خانم‌ها عسل و غزل خاتمی که زحمت‌های بی‌شماری کشیدند و مانند مادری دل‌سوز، با محبت و درایت و سخت‌کوشی در راه موفقیت همراهم بودند.
همچنین آشنایی با مربیان شنای هنری، خانم‌ها مونا آذری و هلیا رساپور و همچنین در رشته‌ی ژیمناستیک ریتمیک خانم سمیرا رئوفی سبب افتخار من و خانواده‌ام است.
به‌جز شنا چه کار‌هایی را دوست داری و انجام می‌دهی؟
طراحی، دوچرخه‌سواری، اسکیت و والیبال هم انجام می‌دهم. همچنین درحال یادگیری زبان انگلیسی هستم.
برای انجام همه‌ی این کار‌ها وقت کم نمی‌آوری؟
از خردسالی برای کل هفته برنامه‌ی ورزشی و آموزشی دارم. تمرین‌ها و آموزش‌های جانبی به‌شکل مرتب و روزانه همواره در برنامه‌ام وجود دارد، بنابراین با اینکه هماهنگ‌کردن این دو مسیر بسیار سخت است، سعی می‌کنم به درس‌های مدرسه هم خیلی عالی بپردازم.
چه هدفی را در کنار درس دنبال می‌کنی؟
هدف‌های زیادی را نشانه‌گذاری کرده‌ام، مانند مقام‌آوردن در المپیک و مربی شنای هنری شدن که برای رسیدن به آنها تلاش خواهم کرد.
چه سفارشی برای هم‌سن و سالانت داری؟
از دوستانم هم می‌خواهم برای رسیدن به موفقیت از سن کم شروع و برای رسیدن به پیروزی در هر رشته‌ای که علاقه دارند، تلاش و مقاومت کنند.
آیا صحبت نگفته‌ای داری؟
از پدر و مادرم که همیشه حامی و مشوق من بوده‌اند تشکر می‌کنم.
با مسئولان سخنی داری؟
بله. از مسئولان می‌خواهم امکانات ورزشی بیشتری برای بانوان در نظر بگیرند و از رشته‌های ورزشی بانوان بیشتر حمایت کنند، به‌ویژه رشته‌ی شنای هنری که به فضای بزرگ‌تری نیاز دارد.
همچنین به برگزاری مسابقات در استان توجه کنند و برای حضور ورزشکاران این رشته‌ی ورزشی زیبا در دوره‌ها و مسابقات کشور‌های مسلمان هم اقدامات لازم را انجام دهند.